روابط فرهنگی ایرانیان و ارمنیان از بیست و هشت سده پیش آغاز می گردد و ریشه های عمیق فرهنگی، ایرانیان و ارمنیان را به هم پیوند می دهد. سرزمین ارمنستان، ادامه فلات ایران زمین است. هر دو قوم از نخستین خاستگاه اقوام آریایی به حرکت در آمدند و در سرزمین های کنونی ساکن شدند. زبان ارمنی پیوندی ناگسستنی با زبان فارسی دارد. نام های کهن ارمنی، نام های اصیل هخامنشی و اشکانی است. ایرانیان و ارمنیان در روزگار هخامنشیان و اشکانیان دین واحدی داشتند. هر دو قوم جشن های مشترکی دارند که سابقه ای دو هزار و هفتصد ساله دارد، و هم اکنون ارمنیان، این جشن ها را در قالب مسیحیت برگزار می کنند، هیچ قوم و ملتی به اندازه ارمنیان به ایرانیان نزدیک نمی باشند و در حقیقت تشکیل یک خانواده را می دهند. در این مقاله گوشه هایی از روابط و اشتراکات فرهنگی ایرانیان و ارمنیان بازگو می شود.

هدف این پژوهش، فهم دیدگاه کارشناسان در مورد روش های انتقال مفاهیم فرهنگی و اجتماعی از طریق پویانمایی است. دلیل اصلی توجه به این امر، استراتژیک بودن ژانر پویانمایی برای کودکان است؛ ژانری که می تواند به عنوان جزئی از فرآیند رشد کودک و وسیله نهادینه شدن انواع مفاهیم اجتماعی و فرهنگی موردنیاز وی در طول زمان رشد به حساب آید. از این رو مفاهیم منتقله و روش های نهادینه شدن صحیح مفاهیم، برای استفاده از این ابزار در فرایند رشد کودک، اهمیت خواهد داشت. این پژوهش با استفاده از روش کیفی انجام شده و از طریق مصاحبه عمیق با کارشناسان، اطلاعات و داده ها جمع آوری گردیده است. همچنین، از روش مقایسه دائمی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. به منظور همگرایی مصاحبه ها و نیز نگاه عملی به موضوع، تأکید در مصاحبه ها بر نمونه ای ایرانی از تولیدات مرکز صبا با نام «پهلوانان» بود؛ که به داستان هایی از زندگی پوریای ولی به عنوان یک اسطوره ایرانی می پردازد. نتایج پژوهش نشان می دهد که : «ساخت مفهوم توسط کودک به جای انتقال آن» ، «تقویت بازارهای جانبی (ایجادپیوست فرهنگی) به عنوان تحکیم کننده انتقال مفاهیم»، «تولید پویانماییهای صامت(بدون دیالوگ)»، «الگو پروری»،«توجه انتقال مفاهیم بر اساس مقتضای سنی کودک»، «انتقال مفاهیم در حاشیه به جای متن پیام»،«استفاده از روش یادگیری پنهان»،« اصالت داستان زیبا و متناسب با مفهوم در نوشتن فیلم نامه»، از مهم ترین روش های انتقال مفاهیم فرهنگی و اجتماعی از طریق پویانمایی است.

خراسان بزرگ یکی از مهم ترین تمدن های بشری است که حوزۀ جغرافیایی وسیعی از عراق تا طخارستان و از سیستان تا هند را در بر داشته است. در این بین، ایران و افغانستان به عنوان میراث داران اصلی این تمدن بزرگ تلقی می گردند به طوری که وسیع ترین و ژرف ترین اشتراکات فرهنگی، اجتماعی و غیره را باهم دارند. بااین حال، فاصله های شناختی، عاطفی و کاربرد نابجا از ظرفیت ها و امکانات متقابل در دو کشور، زمینۀ همکاری را سست می کند و دوری را افزایش می دهد. گسترش افراط گرایی مذهبی، منافع رقبای منطقه ای و جهانی ایران، بحران مهاجرت، کمبود منابع آب، رشد گروه های رادیکال ناسیونالیستی و غیره از تهدیدهای درخور تأمل بر روابط این دو کشور و داشته های تمدنی و تاریخی است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی به این سؤال اصلی پاسخ می دهد که با توجه به اشتراکات و تهدیدات در روابط این دو کشور، ساحت فرهنگ و عناصر فرهنگی و اجتماعی چه نقشی را در بهبود روابط و حفظ مشترکات تمدنی و تاریخی ایفا می کند؟ شکی نیست که ساحت فرهنگ و اجتماع مسیر مهم توسعۀ روابط کشورها است. به عقیده بسیاری از جامعه شناسان پست مدرن، امروزه، کالاها و عناصر فرهنگی دیگر ساحات جامعه را درنوردیده است، بنابراین از نقش فرهنگ، عناصر و ارزش های اجتماعی نباید غافل شد. هدف این پژهش بررسی فرصت ها و ظرفیت های مشترک این دو کشور و آسیب شناسیِ فقدان تعامل مطلوب و سرمایه گذاری برای اشتراکات نامبرده است. یافته ها نشان می دهد که سرمایه گذاری مشترک ایران و افغانستان بر مشترکات فرهنگی و اجتماعی، سایر قلمروهای زندگی را نیز تحت تأثیر قرار داده و از داشته های تمدنی و تاریخی محافظت خواهد کرد و چگونگی روابط و مناسبات نسل های بعدی، وابسطه به این اقدامات خواهد بود.

با تغییر و تحولات عمیق در حوزه های ارتباطات و تعاملات انسان ها، سرمایة اجتماعی (اعتماد و تعامل مردم با مردم، مردم با دولت، دولت با مردم و. . . ) به عنوان مؤلفه ای مؤثر و برجسته در زیستمان سیاسی اجتماعی شهروندان مطرح شد. درهمین چارچوب در الگوی حکمرانی جمهوری اسلامی ایران، سرمایه اجتماعی و قدرت نرم، نقشی کلیدی و محوری داشته است؛ به طوری که قریب به اتفاق اندیشمندان و تحلیلگران داخلی و خارجی علل وقوع انقلاب اسلامی، استمرار و تثبیت اهداف و عبور از بحران های مختلف (سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی) پس از انقلاب را به همین امر نسبت دادهاند. جنگ ترکیبی و شناختی ازجمله تاکتیک هایی است که با هدف تضعیف سرمایه ی اجتماعی و در استمرار راهبرد های فرهنگی سیاسی نظام سلطه علیه جمهوری اسلامی ایران در پروپاگاندای و فضاسازی رسانه ای آنها مطرح شده است. در بررسی مسئله و جمع آوری داده ها علاوه بر استفاده از منابع کتابخانه ای، اسنادی و فضای مجازی از مصاحبة عمیق با نخبگان و افراد صاحبنظر (رسانه ای، سیاسی، دانشگاهی و. . . ) نیز بهره گیری شد. پس از جمع آوری داده های مفهومی و کدگذاری محورهای مختلف، در نفر هشتم اشباع نظری حاصل شد. یافته های پژوهش با روش کیفی و استراتژی گرنددتئوری حاکی از آن بود که مؤلفه های رسانه ای (فضاسازی رسانه ای، شبهات سیاسی مذهبی و. . . )، اقتصادی (التهابات اقتصادی، وضعیت معیشتی رفاهی، اشتغال و. . . )، سیاسی (فضای باز سیاسی، مطالبه گری، حکمرانی خوب، شایسته سالاری و. . .، فرهنگی اجتماعی (ذائقه سنجی، سبک زندگی، کارآمدی نهادهای فرهنگی تربیتی و. . . )، روان شناختی (احساس محرومیت و تبعیض، مختصات دوران جوانی)، نقش مستقیم و غیرمستقیم در تقویت یا تضعیف سرمایه اجتماعی دارند؛ ضروری است با نگاهی میان رشته ای و جامع، راهبردها و راهکارهای عملیاتی مناسبی طراحی و تدوین شود.

بلوچ ها به استناد منابع معتبر، پیش از ظهور اسلام در بلوچستان حضور نداشته اند. بلوچ ها تبار آریایی داشته و آریایی ساکن شمال ایران ـ احتمالا کوه های البرز ـ بوده اند؛ سال ها در ارتش ایران باستان نقش داشته اند و سرانجام احتمالا در زمان خسرو انوشیروان، از شمال به کوه های کرمان کوچانده شده اند؛ منابع جغرافی نویسان عرب نیز، اثبات می کند که بلوچ ها، در زمان استقرار در کوه های کرمان، پیرو آیین شیعه بوده اند. علاوه بر این زبان، شعر و موسیقی اعتقادات و باورهای آنان، نشان از ویژگی های مشترک فرهنگی این قوم با دیگر اقوام ایرانی دارد. با این حال، قوم بلوچ، در 50-60 سال اخیر، تحت تاثیر مبارزه نخبگان تحصیل کرده در خارج از کشور در حال بیگانه شدن با سنت ها و ارزش ها و آداب و رسوم باقیمانده از گذشته خود است.

پژوهشِ حاضر از منظرِ روش شناسی کیفی به بررسی تفاوت‎های موجود در نوعِ موسیقی مصرفی جوانان شهر تهران و تفسیر ایشان از آن می‎پردازد. جهتِ فهمِ جامعه شناسانۀ تفاوت‎های مصرفِ موسیقی جوانان این موضوع از رهگذرِ سرمایۀ فرهنگی_ مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به داده‎های متنی پژوهش، پژوهشگران از میان روش های کیفی روشِ تحلیلِ محتوای کیفی را انتخاب کرده‎اند. داده های پژوهش از طریقِ مصاحبۀ نیمه ساخت یافته با مشارکت کنندگانِ پژوهش گردآوری شده است. با توجه به اهدافِ پژوهش جریانِ انتخاب مشارکت کنندگان بر مبنای نمونه گیری هدفمند صورت یافته است. پژوهشِ حاضر تفاوت‎هایی که میان کنشگرانِ جوانِ با سرمایۀ فرهنگی متفاوت در حوزۀ مصرفِ موسیقی و تفسیر آن وجود دارد را در قالبِ مفاهیم و مقولاتی نشان داده است. این مفاهیم و مقولات عبارت‎اند از: 1. ذائقۀ تربیت شده و ذائقۀ حسی 2. هارمونی و شوریدگی 3. رهنمون‎های مذهبی: مواجۀ نقدآمیز و مواجۀ طردآمیز 4. شنیدن ناشنیدنی ها و دیدن نادیدنی ها و 5- بخشی از ما. نتایج پژوهشِ حاضر نشان می‎دهد، مادامی که کنشگرانِ اجتماعی در سطحِ بالایی از سرمایۀ فرهنگی قرار دارند، در زمینۀ مصرفِ موسیقی به سمت نوعی فرهنگ گرایی رغبت و گرایش دارند. اما در نقطۀ مقابل کسانی که سرمایۀ فرهنگی به میزان اندکی در اختیار دارند به طبیعت نزدیکتر هستند. به عبارتی، ایشان قادر نیستند خود را وارد کدهایی کنند که با آن بتوانند موسیقی هایی نظیر سنتی، کلاسیک غربی یا موسیقی باروک را بازشناسی کنند. بنابراین از دو مفهومِ محوری فرهنگ‎گرایی و طبیعت‎گرایی جهت صورت‎بندی کردند،تفاوت های موجود در مصرف و تفسیر موسیقی در نزد جوانان می‎توان استفاده کرد.

مقدمه: با وجود اهمیت ارتباطات بین حرفه ای در بخش اورژانس، این ارتباطات در شرایط مطلوبی نیست. تعیین عوامل زمینه ساز ارتباطات بین حرفه ای موثر، مراقبت دهندگان را در طراحی مداخلات مناسب تر و بهتر، یاری می نماید. این مطالعه، با هدف توصیف تجربه کارکنان اورژانس از عوامل زمینه ساز ارتباطات بین حرفه ای در بخش اورژانس، انجام گردید. روش: مطالعه حاضر با رویکرد کیفی و به روش تحلیل محتوی انجام شد. مشارکت کنندگان 22 نفر بودند که با روش نمونه گیری هدفمند و با تنوع شغل، سمت، سن، جنسیت، سابقه و محل کار انتخاب شدند و جمع آوری اطلاعات با مصاحبه عمیق و نیمه ساختارمند، صورت گرفت. شیوه تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل محتوا با رویکرد استقرایی بود. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها، چهار طبقه را به عنوان عوامل زمینه ساز ارتباط بین حرفه ای نشان داد که عبارت از «دانش و مهارت زمینه ساز ارتباط موثر، مهارت های ارتباطی و تاثیر مثبت مذهب بر ارتباط و همسانی ویژگیهای دموگرافیک» بود. این چهار طبقه دو درونمایه کلی یا اصلی تحت عناوین «توانمندی و اشتراکات فرهنگی» را به عنوان اصلی ترین عوامل زمینه ساز ارتباط بین حرفه ای در بخش اورژانس، مشخص نمود. نتیجه گیری: مهمترین عوامل زمینه ساز ارتباطات بین حرفه ای، توانمندی و اشتراکات فرهنگی بود. بنابراین با تقویت دانش و مهارت کارکنان اورژانس و به کارگیری کارکنان با متغیرهای جمعیت شناختی و فرهنگی مشترک، می توان ارتباطات بین حرفه ای در بخش اورژانس را که در ارتقای پیآمد مراقبتی بیماران و رضایت شغلی پرسنل نقش اساسی دارد، ارتقاء بخشید.

در عصرامام رضا(ع) اداره امور و راهبری نظام حکمرانی از شکل آرمانی آن در دوره های اولیه اسلام دور شده است و ناکارآمدی، بی تدبیری و فساد در ارکان خلافت عباسی و عرصه اجتماعی نمایان است. امام رضا(ع) در این شرایط و در دوره قبل از ولایتعهدی و نیز بویژه بعد از آن و در دوره مامون سعی در مقابله با این وضعیت داشتند. مهمترین راهبردی که امام رضا(ع) در مقابل این وضعیت در پیش گرفتند،تبیین وبیان ماهیت واقعی حکمرانی در نظام اسلامی است که با توجه به ویژگی های آن در ابعاد گوناگون ضمن کارآمدی، فساد نیز در جامعه کاهش و قابل کنترل خواهدبود. بنابراین سوال اصلی این مقاله این است که در اندیشه و سیره امام رضا(ع) فساد چگونه کنترل و از بین می رود؟یافته های این مقاله با استفاده از روش هرمنوتیک اسکینری و باتکیه برمنابع اسنادی وکتابخانه ای نشان می دهد که امام رضا(ع)با توجه به شرایط سیاسی و اجتماعی آن دوره و در تعامل با گروه های گوناگون برحکمرانی مطلوب اسلامی تاکید دارند که این نوع حکمرانی دارای بنیانی توحیدی می باشد و ساختارحکومتی آن بنحوی است که ماهیت وهدفی سعادت گرا دارد که در کنار آن مردم قرار دارند که در حوزه اجتماعی نقشی فعالانه دارد.از نظر ایشان این حکومت با چنین ساختار اجتماعی وماهیت سیاسی و بنیانی فرهنگی و اعتقادی ضمن کارآمدی زمینه را برای هرگونه فساد از بین می برد.